Quran Surah Ash Shams Transliteration |
Ayat: 15 Meaning of Surah: The Sun Number surah: 91 |
Bismillaahir Rahmaanir Raheem |
| 1. Wash shamsi wa duhaa haa |
| 2. Wal qamari izaa talaa haa |
| 3. Wannahaari izaa jallaa haa |
| 4. Wallaili izaa yaghshaa haa |
| 5. Wassamaaa’i wa maa banaahaa |
| 6. Wal ardi wa maa tahaahaa |
| 7. Wa nafsinw wa maa sawwaahaa |
| 8. Fa-alhamahaa fujoorahaa wa taqwaahaa |
| 9. Qad aflaha man zakkaahaa |
| 10. Wa qad khaaba man dassaahaa |
| 11. Kazzabat Samoodu bi taghwaahaaa |
| 12. Izim ba’asa ashqaahaa |
| 13. Faqaala lahum Rasoolul laahi naaqatal laahi wa suqiyaahaa |
| 14. Fakazzaboohu fa’aqaroohaa fadamdama ‘alaihim Rabbuhum bizambihim fasaw waahaa |
| 15. Wa laa yakhaafu’uqbaahaa |
Quran Transliteration |
Surah Ash Shams Farsi Translation
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
(1) سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
(2) و به ماه هنگامی که از پی آن برآید
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
(3) و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿٤﴾
(4) و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
(5) و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
(6) و به زمین و آنکه آن را گستراند
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
(7) و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود،
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
﴿٨﴾
﴿٨﴾
(8) پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او
الهام کرد.
الهام کرد.
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿٩﴾
(9) بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک
کرد و] رشد داد، رستگار شد.
کرد و] رشد داد، رستگار شد.
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
(10) و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور
بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد.
بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد.
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
(11) قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش
[پیامبرشان را] تکذیب کرد،
[پیامبرشان را] تکذیب کرد،
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
(12) زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست.
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ
اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿١٣﴾
اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿١٣﴾
(13) پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و
آبشخورش را [واگذارید]
آبشخورش را [واگذارید]
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ
عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
(14) ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی
کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه
قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛
کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه
قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
(15) و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی
ستمکاران است] پروایی ندارد.
ستمکاران است] پروایی ندارد.